Becnel Rexanne Nieodparty i nieznoĹny

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

że przyśle po ciebie, zanim lato się skończy. A na pewno zanim zacznie się sezon
polowań.
Przegrałabyś zakład, pomyślała Sara. Gdyż, jeśli jest w ciąży, pod koniec lata
prawda będzie oczywista. Wtedy będzie trzymana tak daleko od Londynu i
miejskiego towarzystwa, jak to tylko możliwe.
Lecz nie chciała myśleć o tym teraz. Dzisiaj świeci słońce, a jej siostrzenica i
siostrzeniec śmiejąsię z żabki, którą złapał dla nich ojciec. Na razie będzie się po
prostu cieszyć Olivia i jej rodziną. Może pózniej będzie potrafiła zwierzyć się
siostrze.
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
Ciepły wietrzyk bawił się lokiem na jej skroni. Przyniósł także zapach pieczonego
kurczęcia i żołądek Sary podszedł jej do gardła z obrzydzenia.
188
Zacisnęła usta i przełknęła ślinę. Może nie musi czekać, by nabrać pewności.
Znów przełknęła ślinę, odwróciła twarz od wiatru i odetchnęła głęboko. Może już
zna tę gorzką prawdę.
Modliła się tylko, by Olivia jej pomogła. Gdyż wiedziała, że nigdy nie poprosi o
pomoc Marshalla MacDougala.
Adrian przyszedł do głównego budynku w chwili, gdy uczestnicy pikniku wracali
znad rzeki. Na jego widok dzieci zaczęły krzyczeć, szczególnie Philip, który
uwielbiał starszego kuzyna. Chłopak powitał z wielką radością dzieci i rzucił
ostrożne spojrzenie na Sarę. Pózniej Adrian zwrócił się do stryja. Początkowe
miłe zaskoczenie w zachowaniu Nevil-le'a zastąpiła podejrzliwość. Jego pierwsze
skierowane do Adriana słowa nie pozostawiały wątpliwości co do jego
stanowiska.
- Co ty tak wcześnie robisz w Kelso? Według moich obliczeń, sesja
szkolna kończy się dopiero za kilka tygodni.
Adrian ściągnął brwi i Sara zaczęła się obawiać nieprzyjemnej sceny na
podjezdzie, na oczach wszystkich. Jednak Adrian powiedział tylko:
- Właśnie o tym przyszedłem z tobą porozmawiać, stryju.
Twarz Neville'a pociemniała, lecz gdy Olivia ostrzegawczo położyła mu rękę na
ramieniu, skinął głową.
- Bardzo dobrze. Wybaczcie nam - powiedział do pozostałych. - Ad
rian i ja będziemy w moim gabinecie.
Dzieci rozbiegły się do innych zajęć, pozostawiając Sarę i Olivie same na
frontowym dziedzińcu.
� Och, jakiż on podobny do Neville'a, prawda? - zauważyła Olivia, patrząc za
oddalającymi się mężczyznami. - Kiedy wrócił?
� Sądzę, że przyjechał ledwie dzień czy dwa przede mną- odpowiedziała Sara, po
czym dodała: - Miałam okazję rozmawiać z jego matką.
� Ach, tak, Estelle - westchnęła Olivia, wzięła Sarę pod ramię i razem wolno
poszły w stronę domu. - Nigdy nie wybaczyła bratu Neville'a, że nie ożenił się z
nią, ani Neville'owi, że nie zrobił tego zamiast brata. Myśli, że zemści się na nas
poprzez Adriana. Ale najbardziej rani swoje dziecko.
Sara milczała przez chwilę. Tak, to bardzo podobne do Estelle. Jednak nie mogła
wyrzucić tej kobiety z myśli tak łatwo, jak robiła to przedtem.
� Musiało jej być trudno wychowywać dziecko bez męża.
� Jestem pewna, że było trudno i nadal jest. Lecz czy łatwiej jest dziecku
dorastać bez ojca?
189
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
� My potrafiliśmy - odparła Sara. - Każde z nas straciło ojca - ty, ja i James.
Mimo to wyrośliśmy na porządnych ludzi.
� Zgoda. Jednak nasza matka nas kochała, podobnie jak jej kolejni mężowie.
Szczególnie twój ojciec był bardzo dobry dla mnie i Jamesa. A potem Justin dbał
o ciebie.
� To prawda. Ale Adrian ma Neville'a.
� Tak i nigdy nie uchylał się od obowiązków wobec chłopca. Jednak Adrian nie
przebywa codziennie w naszym domu. Estelle często nastawia go przeciwko
nam.
Sara skrzywiła się.
� Czasami myślę, że sprawia jej to przyjemność. Olivia
zachichotała.
� Rozumiem, że zdążyłyście się pokłócić?
Na szczęście pani Tillotson podeszła do Olivii, umożliwiając Sarze ucieczkę do
pokoju porannego. Musiała zebrać myśli i przygotować odpowiedz. Olivia dowie
się w końcu o krótkiej, lecz pamiętnej wizycie Marshalla MacDougala w Kelso. O
jego bójce z panem Guinea, o postrzeleniu pana MacDougala, a także o dziwnych
paru tygodniach. Powinna pierwsza opowiedzieć o tym Olivii.
Lecz nie o pochodzeniu Marshalla MacDougala ani o swoim stanie.
To także może jeszcze poczekać.
- Liwie - zaczęła, kiedy siostra weszła do pokoju. - Usiądz, a ja ci
opowiem o tym, co się ostatnio działo w tych stronach.
W gabinecie podobną historię Adrian opowiadał stryjowi.
� A więc postrzeliłeś go! - Neville wytrzeszczył oczy. - Postrzeliłeś tego
człowieka? Tego Amerykanina?
� Tak. Ale Sara uratowała go przed utonięciem, a... a rana nie była aż tak
straszna...
� Czy szeryf o tym wie?
� Nie. To znaczy, tak. To znaczy, wie, że pan MacDougal został postrzelony. Ale
nie wie, kto to zrobił. - Chłopiec wtulił głowę w ramiona. - Pan MacDougal
postanowił mu nie mówić.
� Dlaczego? Dlaczego miałby ukrywać taką wiadomość i pozwolić ci uniknąć
kary?
-Nie wiem. Myślę... myślę, że on mnie lubi.
190
- Lubi cię? - Ze zdziwienia Neville aż podniósł ręce do góry. - Próbu
jesz go zabić, a on cię lubi?
Adrian pokręcił głową. Trudno było powiedzieć prawdę, a zarazem ukryć jej
a
a
T
T
n
n
s
s
F
F
f
f
o
o
D
D
r
r
P
P
m
m
Y
Y
e
e
Y
Y
r
r
B
B
2
2
.
.
B
B
A
A
Click here to buy
Click here to buy
w
w
m
m
w
w
o
o
w
w
c
c
.
.
.
.
A
A
Y
Y
B
B
Y
Y
B
B
r r
część.
- Stanąłem przed nim jak mężczyzna i przyznałem się do winy, a on...
poczuł dla mnie szacunek.
Neville potarł sobie skronie.
� Gdzie on teraz jest?
� Wyjechał - wyrwało się Adrianowi kłamstwo. Dlaczego chcesz wiedzieć?
� Dlaczego? Dlatego, że jestem twoim opiekunem i moim obowiązkiem jest
naprawić twój błąd.
� Ale... ale ja już to zrobiłem. Neville prychnął.
� Dokąd wyjechał? Adrian szybko się namyślił.
� Powiedział panu Haibrechtowi, że wraca do Ameryki. Nie kłamał, gdyż
Amerykanin właśnie to powiedział oberżyście.
� Do Ameryki? To po co przebył całą tę drogę? Po to, żeby się pokręcić i po
miesiącu wrócić do Ameryki?
� Skąd mam wiedzieć? - Adrian wzruszył ramionami. - Masz zamiar wysłać mnie
z powrotem do tej szkoły, stryju? - dodał, rozpaczliwie pragnąc odwrócić uwagę
Neville'a od postrzelenia pana MacDougala. Gotów był nawet rozmawiać o Eton.
Ku jego wielkiej uldze Neville przez długą chwilę kręcił głową, po czym zapytał: [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne