|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wer może odpowiadać na żądania znacznie szybciej, ponieważ nie musi wielokrotnie RozdzIał 1. f& Podstawy27 wykonywać tych samych skryptów. W konsekwencji, żądania nie czekają przed wyko- naniem w kolejkach lub czas oczekiwania jest znacznie krótszy. Poprzez jego skrócenie możemy w znaczący sposób poprawić komfort użytkowników przeglądających strony. Realia Oczywiście, w rzeczywistości komputer-klient nie może wykonywać całego przetwa- rzania. We wszystkich usługach wykorzystujących technologię WWW konieczne jest przesyłanie danych na serwer w celu przechowywania lub przetwarzania. Dla przykładu, złożenie zamówienia w ośrodku handlu elektronicznego nie będzie możliwe, jeżeli zamówienie nigdy nie opuści naszego komputera. Z drugiej strony, wykorzystywanie zasobów serwera (jego mocy obliczeniowej), powodujące nieuniknione koszty czasowe związane z przesyłaniem danych na serwer, jest bezzasadne, jeżeli zadanie można równie dobrze, a czasem nawet lepiej, wykonać po stronie klienta. W praktyce wykorzystuje się zarówno technologie po stronie serwera, jak i po stronie klienta. Obydwa rodzaje technologii są istotne dla działania nowoczesnych stron WWW. Kiedy zadanie wymaga przesłania informacji na serwer, na przykład w celu przecho- wywania ich na serwerze, należy przesłać te informacje. Jeżeli jednak jest to możliwe, to przetwarzanie danych i sprawdzanie ich poprawności powinno być przeprowadzane po stronie klienta, za pomocą skryptów. Najlepsze efekty uzyskuje się poprzez równo- mierne rozłożenie obciążenia pomiędzy serwer a komputery klienckie. Wybór właściwej technologii Istnieją inne technologie wykonywane po stronie klienta (jak choćby Flash), które służą głównie do poprawienia wyglądu strony oraz zwiększenia komfortu użytkownika. Za- zwyczaj same przeglądarki nie zawierają wbudowanej obsługi technologii Flash, z tego prostego względu, że sensowne jest obsługiwanie jedynie ograniczonej liczby forma- tów danych. Aby korzystać z tej technologii, trzeba zainstalować odpowiednie rozsze- rzenie, tzw. wtyczkę (ang. plug-in). Większość przeglądarek posiada wbudowaną obsługę języka JavaScript, ale dodanie wszystkich dodatkowych funkcji spowodowałoby zwiększenie rozmiarów przeglądarek (a i tak ich rozmiary są już pokazne). Dla rozwiązania problemu rozmiarów przeglądarek opracowano programowe rozsze- rzenia, które jako pierwsze pojawiły się w przeglądarce Netscape Navigator w wersji 2. Dzięki umożliwieniu wyboru potrzebnych użytkownikowi rozszerzeń, można było czę- ściowo rozwiązać problem rozmiarów przeglądarek. Wykorzystując rozszerzenia można było bez problemów umieszczać w dokumentach dane różnych formatów, co z kolei pozwalało uniknąć konieczności ładowania aplikacji obsługującej określony format. W celu ożywienia treści strony mogły zawierać animację, a także dzwięk lub sekwen- cje wideo, które można było pobrać i odtworzyć lub przesłać jako strumień. Wadą technologii WWW wykorzystujących programowe rozszerzenia jest fakt, że nie każdy użytkownik przeglądający stronę WWW ma zainstalowane odpowiednie biblioteki (rozszerzenia). W przypadku technologii Flash nie stanowi to zbyt wielkiego problemu, 28 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I ponieważ takie rozszerzenie jest ogólnie dostępne. W przypadku nowszego formatu skalowalnej grafiki wektorowej SVG (format ten omówimy w rozdziale 21. Technologia SVG) znacznie mniej użytkowników będzie posiadać odpowiednie rozszerzenie, dlatego należy zapewnić alternatywne rozwiązanie przeglądania danych dla tych użytkowników, którzy nie mogą przeglądać formatu SVG. Można na przy- kład umieścić łącze pozwalające pobrać odpowiednie oprogramowanie, ale niektórzy użytkownicy, z różnych powodów, mogą nie chcieć z niego korzystać. W przypadku JavaScript, technologia ta jest od kilku lat wbudowaną funkcją większości głównych przeglądarek WWW. Skrypty JavaScript są zazwyczaj bardzo zwięzłe, chociaż możemy opracować tak długie i złożone skrypty, jak tylko chcemy. Pamiętajmy jednak, że pliki dużych rozmiarów co jest bardzo częste w przypadku technologii Flash mogą zniechęcać wielu użytkowników, szczególnie w przypadku, gdy do połączenia z Internetem wykorzystują połączenia modemowe. Starajmy się więc, aby nasze skrypty JavaScript były jak naj- bardziej zwięzłe. W niektórych przypadkach programista będzie potrzebował większych możliwości po stronie klienta niż te, które zapewnia język HTML oraz inne popularne technologie WWW. Pomocny okazał się język Java. Aplet jest niewielką aplikacją Javy (stąd ta nazwa), opracowany specjalnie z myślą o wykorzystaniu w środowisku przeglądarki WWW. Java to kompletny język programowania, działający na wielu platformach. Za jego pomocą można wykonywać tak złożone operacje, jak choćby usuwanie lub nad- pisywanie plików, dlatego też aplety mają ograniczone możliwości (po to, aby nie były wykorzystywane do stwarzania zagrożeń bezpieczeństwa). Java stanowi logicz- ny wybór w tych środowiskach (jak niektóre środowiska intranetowe), w przypadku których jesteśmy pewni, iż przeglądarki wszystkich użytkowników mają możliwość wykonywania aplikacji Java. Wykorzystanie języka Java w Internecie może jednak stwarzać pewien kłopot, gdyż nie wszyscy użytkownicy włączają obsługę apletów Java w swoich przeglądarkach. Aplety Java można bezproblemowo integrować ze stronami WWW. Na przykład po- wszechnie wykorzystuje się je do implementacji klientów chat uruchamianych w prze- glądarkach WWW, z tego względu, że w języku Java istnieje możliwość utrzymywa- nia połączenia z serwerem poprzez nasłuchiwanie nowych komunikatów, co nie jest możliwe w przypadku większości technologii skryptowych. Właściwość wykorzysta- nia strumieni w języku Java powoduje, że jest to powszechnie wykorzystywana tech- nologia w ośrodkach nieustannie uaktualnianych, np. w ośrodkach prezentujących wiadomości lub ceny akcji. Wadą apletów Java, podobnie jak rozszerzeń programowych, jest to, że ich załadowanie może zajmować więcej czasu niż użytkownicy zechcą czekać. Java nie jest obsługiwana przez wszystkie przeglądarki, a niektórzy użytkownicy mogą również wyłączyć jej obsługę. W przypadku języka Java występuje także problem złożoności, szczególnie dla tych projektantów, którzy nie znają innych języków programowania. Java to kom- pletny język programowania, który rządzi się swoimi własnymi prawami. Z tego po- wodu wielu programistów wykonujących swoją pracę okazjonalnie i dorywczo rezy- gnuje z wykorzystywania tego języka. Doskonałym rozwiązaniem jest zatem język posiadający możliwości Javy, ale mający prostszą składnię i stawiający programistom mniejsze wymagania. RozdzIał 1. f& Podstawy29 W 1995 r. Brendon Eich, zainspirowany projektem firmy Apple HyperCard, roz- począł pracę nad takim właśnie językiem. Początkowo firma Netscape wydała język pod nazwą LiveScript, który w zamyśle miał działać zarówno po stronie serwera, jak i po stronie klienta. Na rynku przeglądarek dominował wówczas Netscape. Szybko zdobywał zwolenników także język LiveScript, dzięki możliwości odciążenia serwera i przekazania części obciążenia do klienta. Na początku 1996 roku, wraz z pojawieniem się przeglądarki Netscape w wersji 2, nazwę języka LiveScript zmieniono na JavaScript. Niestety, skojarzenie z językiem Java spo- wodowało i w dalszym ciągu powoduje wiele nieporozumień wśród początku- jących programistów WWW. Otóż JavaScript to nie Java! Nie jest nawet okrojoną [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Podobne
|