Longin Jan OkoĹ Trylogia IndiaĹska. Tom II CzerwonoskĂłry GeneraĹ

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wykorzystanie znajomości terenu przez Indian zrównoważy nasze siły, Tecumseh dowiódł tego
parokrotnie w ubiegłym roku...
� Nadchodzi Szymon Gitry. Pewnie ma jakieś nowe wiadomości wtrącił Ryszard.
Napięcie między generałami osłabło. Traper stanął przed oficerami z głową bielutką jak mleko.
Podniósłszy poradloną siecią zmarszczek twarz, wyblakłymi od starości oczyma patrzył spokojnie na
Proctora. Ile mógł mieć lat? Dziewięćdziesiąt, a może więcej. Mimo sędziwego wieku trzymał się prosto, a
gdy zaczął mówić, jego głos brzmiał dzwięcznie.
� Panowie, wróciłem z rekonesansu, wojska Unii szykują się do ostatecznej rozprawy.
Podsłuchałem rozmowę żołnierzy. Bez przerwy śledzą nas liczni zwiadowcy Irokezow. Niedaleko stąd
znajduje się wyśmienity teren. Indianie nazywają go Titchinnichilie. Zaprowadzę...
� Ile trzeba czasu na dojście do tego miejsca, sir? spytał Proctor.
� Godzinę, generale.
� Mój biały bracie zwrócił się łagodnie do Proctora Szawanez Tecumseh wie, że nie sprzyjasz
mojemu ludowi, ale nie ty decydowałeś o sojuszu i nie wszyscy Brytyjczycy podzielają twoje uczucia i
poglądy. Wspólnie walczymy o jednakowe cele. Przyjmijmy bitwę. A jeśli nie chcesz, zostaw
Tecumsehowi armaty, amunicję i broń. Masz zapasy na taborach, Skacząca Puma z wodzami konfederacji
sam rozprawi się z Miczi-malsa...
� Dział nie otrzymasz.
� Bez armat Tecumseh nie sprosta Długim Nożom.
� Panie generale, ta ciągła ucieczka demoralizuje żołnierzy -powiedział milczący
dotychczas Ludwik Lavel. Trzeba przyjąć tę bitwę.
Kto popiera stanowisko pułkownika Lavela? spytał bez entuzjazmu generał.
Podniosły się ręce i rozległy się słowa wyrażające wolę walki. Proctor spuścił głowę i bez
przekonania powiedział:
Weil, niech będzie według waszej woli. Prowadzcie, sir zwrócił się do Gitry'ego.
Pod wieczór tegoż dnia Proctor ustawił artylerię na piaszczystej ławicy między podmokłymi
łąkami a Thames River. W głębi bagien zajęli pozycje Indianie. Szwadrony dragonów
usadowiły się w zaroślach nad rzeką. Tu też generał umieścił swój punkt dowodzenia.
W dniu 5 września 1813 roku armia Williama Henry'ego Harrisona rozwinęła szyki bojowe.
Słońce słało oślepiające blaski. Spokój rozpościerał się nad dziewiczą puszczą. Oba wojska w
nerwowym napięciu oczekiwały sygnału do walki.
Tecumseh wezwał wodzów i towarzyszące im kobiety. Usiedli na grubej warstwie gałęzi
rozścielonych na wilgotnej murawie. Szawanez w generalskim mundurze pochylił głowę w
zadumie, potem zaczął mówić patrząc w oblicza przyjaciół:
� Bracia, Skacząca Puma nie ufa Proctorowi, to tchórz. Nie wiadomo, jak postąpi w
krytycznym momencie, dlatego też wezwałem was, abyście spełnili wolę Tecumseha
przerwał zapatrzony gdzieś w przestrzeń. Po chwili zwrócił się do sędziwego trapera:
� Niskuk i Zorzę Ranną Utsanati odprowadzi do Niedzwiedziej Doliny, do twej chaty, mój
bracie. Tam pod opieką walecznego wojownika i tropiciela zwierząt, Gitry'ego, nasze kobiety
przeczekają bitwę.
� Nie! Nie pójdę! zawołała Wodna Ptaszyna. Muszę być z moim Tecumsehem.
� Ja też nie chcę.,. protestowała Zorza.
� Tu za chwilę będzie szaleć śmierć mówił ze smutkiem sachem a ty, Niskuk,
musisz być bezpieczna. Skacząca Puma oczekuje syna, który pójdzie śladami swego ojca
na krótką
chwilę pojawił się błysk radości na obliczu Szawaneza. Zorza Ranna powinna czuwać nad
swą przyjaciółką. Spełnijcie wolę Tecumseha.
Teraz sachem zwrócił się do starszyzny:
' Bracia, to będzie krwawy bój. Serce Pumy Gotowej do Skoku jest ciężkie jak kamień,
przeczuwa nadciągający kres. Gdy zabraknie Tecumseha, pamiętajcie, że jedno plemię jest jak
patyk, który byle wiatr złamie, a związane konfederacją plemiona są jak wiązka, której nie
potrafi przełamać najsilniejszy mocarz. Gdyby Skacząca Puma nie wyszedł żywy z tej bitwy, [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne